واکنش ارقام مختلف برنج (.oryza sativa l) به سطوح مختلف شوری در شرایط آزمایشگاه

تنش شوری یکی از گسترده ترین تنش های محیطی بوده و عامل محدود کننده رشد و نمو گیاهان زراعی است. یکی از محدودیت های اصلی تولید برنج، تنش شوری است. در همین راستا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سطوح شوری پائین (5/7، 15، 5/22 میلی مولار) و بالا (75 ،150، 225 و 300 میلی مولار) به همراه شاهد به عنوان فاکتور اول و نه رقم برنج (دولار، حسن سرایی، موسی طارم، کامفیروز، لنجان عسکری، غریب، دم سیاه ممسنی، 304، چمپای محلی یاسوج) به عنوان فاکتور دوم با سه تکرار در آزمایشگاه زراعت دانشگاه یاسوج در سال 1390 انجام شد. نتایج نشان دادند که در سطوح شوری بالا (بیش از 75 میلی مولار) رقم حسن سرایی با حداکثر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و طول ساقه چه نسبت به شوری های اعمال شده متحمل است و رقم دم سیاه ممسنی با حداقل صفات مزبور کمترین تحمل را داراست؛ ولی در سطوح شوری پایین (کمتر از 5/22 میلی مولار) با این که ارقام حسن سرایی به همراه لنجان و موسی طارم بیشترین درصد جوانه زنی را دارند؛ ولی حداکثر سرعت جوانه زنی به رقم موسی طارم و حداکثر طول ساقه چه به رقم غریب تعلق دارد. بنابراین، از نظر درصد جوانه زنی، رقم حسن سرایی برتر است؛ ولی از نظر حداکثر درصد و سرعت جوانه زنی، رقم موسی طارم برتر بود. پس در تنش شوری بالا نباید فقط به درصد جوانه زنی متکی بود، بلکه باید به سرعت جوانه زنی نیز توجه داشت ولی در تنش شوری پایین به علت عدم تمایز ارقام با درصد جوانه زنی باید صفات سرعت جوانه زنی و وزن خشک ساقه چه بیشتر مورد توجه باشند.